Op 17 juli 2016 ging ik voor het eerst op vakantie met het vliegtuig, althans dat was de bedoeling. Mijn ouders zijn, helaas voor mij, nooit fan geweest van lange reizen maken en daarom gingen we elke zomer op pad met ‚de sleurhut’. Verder dan Nederland, België of Duitsland kwamen we niet. Maximaal twee uurtjes rijden, de vouwwagen opzetten (met een beetje geluk in de stromende regen) en dan kon de vakantie beginnen. Maar nu ging ik, ein-de-lijk, zelf op vakantie met vriendinnen. Maanden van te voren boekte ik samen met drie vriendinnen een all-in-clusive vakantie naar Bodrum, Turkije. Turkije was een tijd niet zo goed in het nieuws door verschillende terroristische aanslagen. Gelukkig heeft ieder nadeel zijn voordeel. Wij als arme studentjes zagen de kans om goedkoop naar de zon te kunnen.
Alles was geregeld, de koffers waren gepakt en de voorpret was begonnen. Totdat daar ineens weer nieuwsberichten over Turkije kwamen. "Er is een staatsgreep in Turkije. Op dit moment beweert het leger de macht in handen te hebben. Er is verder nog weinig over de situatie bekend." Een staatsgreep. Dat verzin je toch niet, de nacht voordat ik voor het eerst ergens heen zou vliegen vind er een staatsgreep plaats in dat land. Qua timing best een prestatie vind ik zelf. We bleven het nieuws checken maar omdat er geen nieuwe informatie was besloten we een paar uurtjes te gaan slapen. Slapen lukte me niet en ik ging weer op zoek naar meer nieuws. Op live-beelden zag ik hoe tanks de stad door reden en mensen op staat liepen. Het was een bizar gezicht en zag er verontrustend uit. Ondertussen kregen we bericht van de reisorganisatie dat er nog onduidelijkheid was over de vluchten naar Turkije maar dat het wel aan te raden was gewoon naar Schiphol te komen.
Nu kan je in zo'n situatie op meerdere manieren reageren. Deze verschillende uitingen laten ineens heel goed de verschillen tussen mensen zien. Ik bleef rustig, nuchter en ging wel zien hoe het allemaal zou lopen. Een vriendin werd echter redelijk panisch. Ze begon te bellen met de reisorganisatie, Schiphol, het ministerie van buitenlandse zaken en haar moeder. Die laatste maakte het alleen maar erger. Terwijl mijn ouders rustig lagen te slapen, was haar moeder uit bed gesprongen om ook tevergeefs in de wachtlijn van het ministerie van buitenlandse zaken te belanden.
"Wij wilden zo snel mogelijk met een cocktail in ons hand op het strand in de zon zitten."
We besloten naar Schiphol te gaan en daaraan gekomen kregen we de keuze om wel of niet in te checken. Als we het niet zouden doen, kregen we ons geld terug en zou de reisorganisatie de volgende ochtend een vervangende reis voor ons regelen. Twee meiden en ik wilden gaan. Er was ondertussen al wat meer duidelijkheid over de staatsgreep en de berichten waren dat de staatsgreep niet zou lukken en snel klaar zou zijn. Daarnaast vond de chaos van de staatsgreep plaats in Ankara en Instanbul. Onze vakantiebestemming lag daar nou niet echt om de hoek. De plaatsen lagen ongeveer even ver uit elkaar als Amsterdam en Berlijn. Wij zagen het wel zitten en wilden zo snel mogelijk met een cocktail in ons hand op het strand in de zon zitten. We stonden bij de incheckbalie te kijken hoe anderen wel de keuze maakten om in te checken. Ondertussen kleurde de twijfelende vriendin lijk bleek. Ze had er een slecht gevoel over en durfde het niet te doen. We zagen het niet zitten om haar onder dwang het vliegtuig in te sleuren en vervolgens de hele vliegreis paniek aanvallen te kalmeren, dus we accepteerden als goede vriendinnen haar keuze.
Achteraf viel het allemaal wel mee en hadden we prima kunnen gaan. De staatsgreep mislukte en het werd weer rustig. In Bodrum, de plek waar de strandbedjes en cocktails al op ons lagen te wachten, merkte ze niets van de chaos. De gebeurtenis heeft me wel aan het denken gezet. Zijn we niet te snel te bang en te bezorgd? Misschien zijn we wel een beetje te verwend in Nederland en durven we steeds minder risico’s te nemen. Maar zijn die risico’s juist niet de mooiste avonturen?
Wil jij als eerste op de hoogte zijn van onze nieuwste artikelen?
Geschreven door: Lieke van de Grootevheen
Illustratie door: Lieke van de Grootevheen