Wij weten allemaal dat reizen fantastisch is om te doen en dat je niet vaak genoeg kunt gaan. Iedereen heeft een andere reden om een mooi reis te maken. Vandaag hebben we Ties aan het woord gelaten om ons te vertellen waarom hij deze reis gemaakt heeft.
2018 is net begonnen. Ik ben een werkloze jongen van vierentwintig en zoals zovelen om mij heen, heb ik geen idee wat ik moet doen. “Ik heb een pauze nodig”, dacht ik. Niet zo eentje waar je in een jaar de hele wereld rondreist, maar gewoon een korte pauze om even weer alles op een rijtje te zetten. Daarom besloot ik in januari even niet aan werk te denken. In plaats daarvan nam ik in januari de tijd om voor mezelf te zorgen, regelmatig te gaan sporten en bovendien, om vrienden te zien en spreken die al te lang niks van me hebben gehoord.
Mijn beste vriendin woont sinds een paar maanden tijdelijk in Costa Rica. Zij besloot na haar studie rechten dat ze er even tussenuit moest, waarschijnlijk met het zelfde onderbuik gevoel als ik. Voordat ze naar Costa Rica vertrok, woonde ze in Nancy, Frankrijk. Ik zag haar praktisch alleen wanneer ze me kwam opzoeken in Nederland. Vaak verraste ze me met haar bezoekjes. Ondanks dat dit soms totaal niet uitkwam, hield ik van deze verrassingen. Het is per slot van rekening altijd leuk om tijd door te kunnen brengen met je beste vrienden. Om mijn beste vriendin op deze wereld te bedanken voor deze verrassingen, besloot ik op 6 januari om op zoek te gaan naar goedkope vliegtickets naar Costa Rica. Ik sprak met mezelf af: als ik retour vliegtickets vind voor minder dan €700,-, doe ik het. Na een paar dagen doorklikken, refreshen en scrollen vond ik retour tickets voor maar €420,-! Ik had ze direct geboekt. Op 23 januari om 10:40 zou mijn reis beginnen.
Vaak verraste ze me met haar bezoekjes
Het was 23 januari, 5:30 in de ochtend. Ik werd wakker van de trillingen van mijn sporthorloge: de wekker. Ik stond op uit bed en checkte nog ietwat slaperig zoals elke ochtend mijn e-mail. Ik schrok me rot toen ik las dat het eerste deel van mijn driedelige vlucht was gecanceld. Tot overmaat van ramp kwam ik er vervolgens achter dat ik geen warm water had. Ik besloot mijn ochtendritueel te verkorten en na het eten van een bak cruesli en mijn tanden te poetsen mijn huis te verlaten. Met een overvolle backpack vertrok ik richting Schiphol. Eenmaal aangekomen haastte ik me naar een KLM loket. De rust van de dame achter de toonbank stelde mij al iets gerust toen ik haar vertelde dat mijn vlucht om 10:40 naar Mineapolis was gecanceld. Ze vertelde mij de vlucht te gaan omboeken, zodat ik op tijd in Mineapolis zou zijn voor mijn volgende vlucht. Ik haalde opgelucht adem en wachtte een vijftal minuten, totdat de vrouw achter de toonbank vertelde: “Weet je wat? Ik kan ook regelen dat je niet eerst naar Mineapolis hoeft, maar meteen doorvliegt naar New York en vanaf daar kunt overstappen richting Costa Rica.” Ik knikte en vertelde haar dat dat geweldig zou zijn. Het was weer vijf minuten stil, waarna ze haar aanbod nogmaals wist te verbeteren: “Ik zou je zelfs op een directe vlucht naar Costa Rica kunnen zetten, dan hoef je niet eens over te stappen.” Vol verbazing keek ik haar aan. Ik zei: “Als u dat voor mij kunt regelen, bent u mijn heldin vandaag.” Ze richtte zich weer tot haar scherm en nog geen minuut later zei ze: “Ik ben uw heldin vandaag. Hier is uw boarding ticket.”
Niet alleen hoefde ik nu niet over te stappen, maar ik kwam ook 12 uur eerder op mijn eindbestemming aan. Om 20:00 ’s avonds kwam ik aan in San José, Costa Rica. Ik werd opgehaald door local Carolina. Zij had mijn vriendin leren kennen en ik was via via in contact gekomen met haar. Ze was hierdoor mijn partner in crime geworden bij het uitvoeren van deze verrassing. Ik bracht de nacht door bij haar ouders thuis en de volgende ochtend smeedden we een plan: we zouden samen naar de koffieplantage rijden waar mijn vriendin werkte en eenmaal daar zou ik in een grote doos kruipen die zogenaamd voor haar bezorgd was, afkomstig uit Nederland.
"Als u dat voor mij kunt regelen, bent u mijn heldin vandaag."
En zo geschiedde het: ik zat in het pikdonker, op mijn hurken te wachten tot de doos zou worden opengevouwen. Ondertussen liep mijn hoofd over van alle gedachten. Twee weken terug wist ik nog niet eens zeker of ik wel zou gaan en de vorige ochtend leek heel even het hele feest niet door te gaan. Plots hoor ik haar stem. Ze sprak in het Spaans tegen Carolina. Ik verstond het niet. Mijn hart ging tekeer toen ik haar vingers op de doos hoorde tikken. Toen scheen er plots een straal zonlicht naar binnen en in een flits zag ik haar gezicht: ongeloof, schrik en blijdschap. Dat zag ik. Ze omhelsde me stevig en liet me de daaropvolgende 3 minuten niet meer los. Later die dag vertelde ze me: “I am pretty sure this was the best surprise I ever had.”
Daar deed ik het voor.
Artikel gemaakt door: Amber de Zwart
Geschreven door: Ties Delnooz
Foto's gemaakt door: Ties Delnooz